Door een managementwissel werd de verwachtingswaarde van mijn werkzaamheden anders en bleek ik niet meer de juiste persoon op de juiste plek te zijn voor mijn vorige werkgever. 

De gesprekken met mijn leidinggevende waren niet constructief van aard en na enkele maanden werd voorgesteld om in gesprek te gaan met Toine van Loon van Nu van Baan naar Baan. 

Het eerste gesprek heb ik als prettig ervaren en was voor mij al enigszins overtuigend om een vervolggesprek te plannen. Echter, toen ik het gesprek met mijn echtgenote deelde gaf ze te kennen dat ze nog nooit van zulke trajecten had gehoord. Dat blijkt ook te kloppen, want dit is een vrij unieke dienstverlening die je in het commerciële beroepenveld niet tegenkomt. 

Zo volgde een tweede gesprek met Toine, waarbij ik al overtuigd was om de vervolgstap te nemen. Het thuisfront en vrienden vonden het een ongekende gang van zaken, en wilden meer informatie over het totale proces. Hierop volgde een gesprek bij ons aan de keukentafel met mijn echtgenote en broer. 

Na een prettig gesprek waarbij er kritische vragen werden gesteld, zoals het aangaan van een contract voor onbepaalde tijd en geen proeftijd, waren ook zij overtuigd. Om toch nog een laatste vlaag van het onbekende weg te nemen, ben ik naar Badhoevedorp gegaan om te zien welke mogelijkheden Nu van Baan naar Baan kan bieden om ook zieke mensen (spoor 1/2) dit traject aan te bieden. 

Ik ben  nu een half jaar werkzaam bij Nu van Baan naar Baan en heb meer levensvreugde en energie gekregen. Tevens doe ik nieuwe praktijkervaring op die ik in de toekomst zeker kan gebruiken. Ik kan dan ook eenieder dit traject aanbevelen. Zowel voor de werkgever vanuit goed werkgeverschap als werknemer om een Nieuw Perspectief aan te gaan! 

Het Mollevanger Dossier 

Werknemer X meldde zich met regelmaat ziek, zat zichtbaar niet goed in zijn vel en vond geen aansluiting bij de collega’s. Uiteindelijk viel hij langdurig uit. Communicatie was zeer moeizaam en het dossier liep vast waardoor uiteindelijk Nu van Baan naar Baan ingeschakeld werd. Werknemer bleek in het autistische spectrum te zitten waardoor er in zijn ogen geen mogelijkheden waren voor een gelukkige arbeidstoekomst. Door het Do-Traject gingen we samen zoeken naar oplossingen voor zowel de werkgever als de werknemer. En wat bleek? Werknemer had een hobby waar hij heel blij van werd. Hij ving mollen als mensen daar overlast van hadden en verplaatste deze dan naar een mooi ander plekje. Daar had hij zijn handen vol aan. De oplossing? Hij heeft een Vaststellingsovereenkomst getekend bij zijn werkgever zodat zijn werkgever weer verder kon met nieuw personeel wat wel paste bij de functie. En de werknemer? Hij begon een eigen bedrijfje als ZZP mollenvanger waarin hij heerlijk het werk kon doen waar hij blij van werd. Mollen een mooi nieuw plekje geven. De mensen die op dit mooie nieuwe plekje woonden belde hem vanzelf op voor een oplossing van hun nieuwe mollen probleem waarmee hij geheel onbewust zijn eigen workflow bleef creëren en een mooie duurzame arbeidstoekomst voor zichzelf garandeerde.